> Απόψεις

Το χωριό μας, οι Λεύκες της Πάρου, ήταν από τα πρωτοπόρα στον τομέα ανέγερσης Ηρώου, χωριά της Ελλάδος και το δεύτερο, με ένα χρόνο διαφορά, από το πρώτο (που ήταν η Παροικιά), χωριό της Πάρου.

Θα ήθελα εκ μέρους της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, να ευχαριστήσω τους πυροσβέστες της Πάρου και της Νάξου, τους χειριστές των πυροσβεστικών οχημάτων και των τεσσάρων πτητικών μέσων

Διάβασα με ενδιαφέρον στη στήλη του Χρ. Μαούνη, «Παριανές Μνήμες», την ιστορία με την αποξήρανση του έλους της Παροικιάς, που ξεκίνησε περίπου στα μέσα του 19ου αιώνα και ολοκληρώθηκε την τρίτη δεκαετία του 20ου αιώνα!

Ζούμε τα «νέα ύστερα της χώρας», με την κοινωνικότητα να νοηματοδοτείται διαφορετικά από τον εκάστοτε λήπτη.

Η ιστορία της ελονοσίας ταλαιπωρούσε βασανιστικά τους κατοίκους της Παροικιάς κατά τον 19ο αιώνα και στις αρχές του 20ου αιώνα. Στα βόρεια λιβάδια της Παροικιάς υπήρχαν έλη, τα οποία αποτελούσαν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία και είχαν σαν συνέπεια την απώλεια πολύτιμου καλλιεργήσιμου εδάφους.

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, βρισκόμουν το καλοκαίρι στην Πάρο. Το 2019 όταν έμαθα για ονοματοδοσίες δρόμων γύρισα αρκετούς της Παροικιάς και διάβασα διάφορα ονόματα πολλών αξιοσέβαστων πολιτών, που είχαν φύγει από τη ζωή.

Ο Μητροπολίτης Παροναξίας, κ. Καλλίνικος, με επιστολή ευχαρίστησε το «PIPERI HOTEL ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑΚΗ ΚΑΙ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ», για προσφορά που έκανε στο γηροκομείο Πάρου.

«Ως ουδέν γλύκιον ης πατρίδος»  (Όμηρος).

Τίποτα άλλο πιο γλυκό από την πατρίδα (Μετάφραση: Δ. Ν. Μαρωνίτης)